اوراکل چیست | شبکه اوراکل های غیر متمرکز

تعریف اوراکل

اوراکل ها سیستم های کامپیوتری پیچیده ای هستند که مانند پُل، داده های دنیای بیرون (خارج از زنجیره) را به دنیای بلاک چین (روی زنجیره) وصل می کنند. در واقع اوراکل ها داده های دنیای واقعی را به صورت ایمن به قراردادهای هوشمندی که بر اساس فناوری بلاک چین کار می کنند، متصل می کنند.

اوراکل ها رابط دنیای واقعی و قراردادهای هوشمند

اوراکل ها داده های خارجی را برای قراردادهای هوشمندی که بر اساس فناوری بلاک چین کار می کنند، ارائه می دهد. آن ها در واقع نوعی ارتباط میان دنیای بیرون و دنیای بلاک چین هستند. از آن جایی که بلاک چین ها و قراردادهای هوشمند سیستم های بسته هستند؛ اوراکل ها در فرآیندهای سخت برای اتصال به منابع داده های خارجی، راهی برای ارائه داده های خارج از زنجیره به محیط زنجیره ای شبکه بلاک ارائه می دهند که ایمن است.

در این مقاله با انواع اوراکل ها آشنا می شویم و چالش هایی که اوراکل ها در اجرای قراردادهای هوشمند با آن مواجه هستند، را بررسی می کنیم.

چرا به اوراکل ها نیاز داریم؟

اکثر بلاک چین ها دارای ارزهای رمزنگاری شده بومی هستند که برای انتقال ارزش و یا فعال کردن عملیات پروتکل استفاده می شوند. برخی از بلاک‌چین‌ ها قراردادهای هوشمند را نیز فعال می‌ کنند. برنامه‌ های رایانه‌ ای که در یک پروتکل بلاک‌چین اجرا می‌ شوند، اقدامات از پیش مشخص شده ای را به‌ صورت خودکار، وقتی که شرایط قابل ردیابی و برگشت‌ ناپذیر باشد، اجرا می‌ کنند. قراردادهای هوشمند بدون شخص ثالث اجرا می شوند و برای اجرای هر قراردادی که قابل تصور باشد، می توان آن ها را طراحی کرد.

به عنوان مثال، اگر خانه ای با ارز دیجیتال خریداری می کنید، ممکن است یک قرارداد هوشمند ساده برای فروش تنظیم شود. چیزی شبیه به “اگر شخص A وجوه مورد نیاز را برای شخص B ارسال کند، سند خانه از شخص B به شخص A منتقل می شود.” زمانی که شرایط قرارداد هوشمند برآورده شد، طبق برنامه ریزی کدگذاری شده به صورت غیرقابل برگشت اجرا می شود. برای شروع یا اجرای قرارداد نیازی به تکیه بر اشخاص ثالث در سیستم سنتی نیست.

به هر حال، باید راهی برای بلاک چین ها و قراردادهای هوشمند درون زنجیره ای وجود داشته باشد تا از داده های خارجی و خارج از زنجیره استفاده کنند تا قراردادهای هوشمند در دنیای واقعی کاربردی داشته باشند. در مثال از تراکنش املاک، داده های خارج از زنجیره ممکن است مدرکی مبنی بر پرداخت موفقیت آمیز یا اثبات دریافت سند باشد. از آن جایی که بلاک چین ها سیستم های مستقل هستند، اینجاست که اوراکل ها وارد بازی می شوند و نقش خود را به خوبی ایفا می کنند.

اوراکل های بلاک چین: ارائه دهندگان داده های خارجی

اوراکل ها همیشه راهی برای ایجاد تعامل بین یک بلاک چین یا قرارداد هوشمند با داده های خارجی ارائه می دهند. آن ها مانند یک رابط برنامه نویسی کاربردی (API) برای دنیای خارج از بلاک چین عمل می کنند. در واقع نکات بسیاری وجود دارد که داده های خارجی باید به سیستم بلاک چین بسته منتقل شوند. به خصوص وقتی که قراردادهای هوشمند به رویدادهای دنیای واقعی متصل می شوند. کریپتو اوراکل ها داده های خارجی را بررسی، تأیید و احراز هویت می کنند. در ادامه آن ها را به سیستم بسته منتقل می کنند. سپس از آن داده های احراز هویت شده برای تأیید اعتبار قرارداد هوشمند استفاده می شود.

اوراکل های ورودی در مقابل خروجی

اوراکل‌ ها به نوعی یک خط ارتباطی دو طرفه با بلاک چین ایجاد می‌ کنند که می توان داده‌ ها را به داخل آن انتقال داد. در حالی که اوراکل‌ های خروجی می‌ توانند داده‌های بلاک چین را به دنیای بیرون بیاورند، برای اوراکل‌ های ورودی معمول تر است که داده‌ های خارج از زنجیره یا داده‌ های دنیای واقعی را به بلاک چین بیاورند. اطلاعات وارد شده می تواند هر چیزی را نشان دهد. از نوسانات قیمت دارایی گرفته تا شرایط آب و هوایی و اثبات پرداخت های موفق.

یک سناریوی قابل برنامه ریزی برای اوراکل های ورودی می تواند این باشد: “اگر دارایی به قیمت خاصی رسید، سفارش خرید بدهید.” به عنوان مثالی دیگر، تصور کنید شخص A با شخص B شرط می‌بندد که یک هفته متوالی باران خواهد بارید. مبالغ شرط در یک قرارداد هوشمند قفل می شود؛ اوراکل گزارش داده های آب و هوای دقیق و غیرقابل تغییر را ارائه می دهد و وجوه به فرد A یا شخص B تحویل داده می شود. بسته به اینکه داده ها نشان می دهد که برای یک هفته متوالی باران می بارد.

در مقابل، اوراکل های خروجی به دنیای بیرون از رویدادی که در زنجیره رخ داده است، اطلاع می دهند. برای مثال، یک قرارداد هوشمند ممکن است برای باز کردن قفل هوشمند مبتنی بر اینترنت در یک واحد اجاره ای در دنیای واقعی برنامه ریزی شود، اگر پرداخت ارز دیجیتال در یک آدرس کیف پول رمزنگاری خاص دریافت شود.

نرم افزار در مقابل سخت افزار اوراکل ها

اکثر اوراکل های رمزنگاری اطلاعات دیجیتال را پردازش می کنند، اگر چه همیشه اینطور نیست. اوراکل‌ های نرم‌ افزاری داده‌ ها را از منابع دیجیتالی مانند وب‌ سایت‌ ها، سرورها یا پایگاه‌ های داده ارائه می‌ کنند؛ در حالی که اوراکل‌ های سخت‌ افزار داده‌ ها را از دنیای واقعی تحویل می‌ دهند. اوراکل‌ های نرم‌ افزاری می‌ توانند اطلاعات لحظه ای مانند نرخ ارز، نوسانات قیمت یا اطلاعات پرواز را ارائه دهند. اوراکل‌ های سخت‌ افزاری می‌ توانند اطلاعات را از حسگرهای حرکتی دوربین، حسگرهای شناسایی فرکانس رادیویی (RFID)، دماسنج‌ ها یا اسکنرهای بارکد ارائه و ارسال کنند.

مشکل اوراکل: اوراکل های متمرکز

اوراکل های متمرکز توسط یک نهاد واحد کنترل می شوند و به عنوان تنها ارائه دهنده داده برای یک قرارداد هوشمند عمل می کنند. آن ها از شرکت کنندگان قرارداد انتظار اعتماد قابل توجهی به یک نهاد را دارند. آن ها همچنین نشان دهنده یک نقطه شکست واحد هستند که می تواند امنیت یک قرارداد هوشمند را تهدید کند. اگر اوراکل به خطر بیفتد، قرارداد هوشمند نیز به خطر می افتد. دقت و اثربخشی قراردادهای هوشمند به شدت به کیفیت داده‌هایی که با آن ها ارائه می‌ شود، بستگی دارد و متکی است. بنابراین اوراکل‌ ها قدرت قابل توجهی در قراردادهای هوشمند دارند.

دلیل اصلی ساخت قراردادهای هوشمند، جلوگیری از ریسک طرف مقابل و اتکای بیش از حد به اشخاص ثالث بود. اوراکل‌ ها می‌ توانند قراردادها را بین طرف‌ های غیر قابل اعتماد اجرا کنند، اما (زمانی که بیش از حد متمرکز شوند) می‌ توانند به واسطه‌ هایی تبدیل شوند که به دنبال جایگزینی آن ها بودند. مهم ترین مشکلات اوراکل ها، حفظ حریم خصوصی، امنیت، انصاف و اجتناب از تمرکز بیش از حد است که می تواند به رابطه بین قراردادهای هوشمند و بلاک چین آسیب برساند و به چالش کلیدی پیش روی اوراکل ها تبدیل شود.

اوراکل های غیرمتمرکز

اوراکل های غیرمتمرکز سعی می کنند به نتایج قطعی و بی اعتمادی دست یابند که به جای روابط فردی، بر علت و معلول متکی است. آن ها به دنبال دستیابی به این نتایج با همان روشی هستند که یک شبکه بلاک چین انجام می دهد. با توزیع اعتماد بین بسیاری از شرکت کنندگان شبکه، شبکه های غیرمتمرکز اوراکل با استفاده از منابع داده های مختلف و پیاده سازی یک سیستم اوراکل که توسط یک نهاد واحد کنترل نمی شود، این پتانسیل را دارند که سطح بالاتری از امنیت و انصاف را برای قراردادهای هوشمند فراهم کنند.

خود اوراکل های متمرکز می توانند به اندازه هر شخص ثالث دیگری در معرض خطر و در معرض دستکاری قرار گیرند. به همین دلیل، بسیاری از پروژه های بلاک چین – از جمله Chainlink (LINK)، Band Protocol (BAND)، Augur (REP) و MakerDAO (سازندگان DAI) توسعه یافته و یا در حال توسعه اوراکل های غیرمتمرکز هستند. پتانسیل اوراکل های غیرمتمرکز برای حل مشکل اوراکل و گسترش بسیار زیاد موارد استفاده از قراردادهای هوشمند در بسیاری از بازارهای مختلف، یک توسعه مهیج و مداوم برای ارزهای دیجیتال و به طور کلی برای فضای بلاک چین است.

نظر شما در رابطه با اوراکل ها و نقش آن ها در پیاده سازی قراردادهای هوشمند چیست؟

دیدگاه خود را در بخش نظرات برای ما بنویسید.